"بینوایی" با پای برهنه جوی ها را در جستجوی نگینی-شاید- می پیماید

و تو در آن سوی جوی در خانه ی خود

 در جستجوی هیچ

در زنجیر زمان ، به گمانها بسیار خوشبخت تر از او

او به دنبال هدفی ، آزاد ، جهان را می نگرد

و تو به دنبال خوشبختی

 در باتلاق هیچ در حال غرقه شدن ؛ کور و بینوا به دنبال هیچ

 به" بینوایی" در جوی به دنبال نگینی-شاید-

 می خندی

گاهی هم به بینوایی و اشک دیدگانش می گریی

و نمی دانی

او خوشبخت ترین است و

                                            برای تو اشک می ریزد...